چه موقع دارو بخوریم؟
چه موقع دارو بخوریم؟
بنام خالق هستی،
در اصول درمان صحیح باید گفت اولین درمان به رفتار است بعد تغذیه و اصول تغذیه بعد روش زندگی سالم بعد آن اگه نیاز بود داروهای طبیعی که بیشتر در دسترس هست و در خانه ها وجود دارد بعد ان داروهای طبیعی دیگر بعد از آن داروهای ترکیبی همه این موارد که گفتیم طبیعی بود چون در درمان صحیح داروهای شیمیایی اصلا جایگاهی برای درمان ندارد.
پس اولین قدم برای درمان باید رفتار درست باشد بعد اصول تغذیه و نوع تغذیه که از فرمایشات خدا که به دست اهلبیت (ع) وقران و حکما و علما الهی باشد.
متاسفانه طب شیمی یهودی فقط درمان رو در ۳ چیز خلاصه کرده عمل تزریقات داروهای شیمیایی در صورتی که این ها شاید۴۰درصد درمان بیشتر نیستند…
بحث ما داروهای شیمیایی نیست که تکلیف اون مشخصه،بحث ما درمان طبیعی هست که الان ما هر چی می گردیم کسی به فرمایش اهلبیت( ع )گوش نمی کند یا بسیار اندک پزشکان طبیبان حکیمان امروزی رو می شودپیداکرد که به این چند نکات زیر که خواهیم گفت عمل کنند؛هرچند با هر اسم علمی که به درمان بپردازند(طب سنتی. طب اسلامی.طب ایرانی.طب قرانی…..)
خیلی جاها در مطب ها و عطاری ها درموسسه ها و حتی درفضای مجازی دیدم که بجای دادن دو تا سه میوه که بیماری رو ریشه کن میکند یا مداوت بر خوردن غذایی و بجای فلان رفتار یاپوشیدن فلان لباس یافلان رنگ یا انجام دادن کاری یا خوردن یا نخوردن غذای مخصوصی زود سفارش به داروهای پیچیده طبی میکنند. بله دارو برای درمان است اما تاوقتی ما می توانیم بدون دخالت هیج دارویی بیماری را ریشه کن کنیم از دارو نباید استفاده کرد یا اگه نیاز بود همراه اصول رفتاری تغذیه و…. داروهم اگه نیاز بود سفارش کنیم .
به چند حدیث و روایات مهم توجه کنید
رسول اکرم صلى الله علیه و آله
تا هنگامى که بدنت درد را تحمل مى کند از مصرف دارو بپرهیز، چنانچه درد را تحمل نکردى آنگاه از دارو استفاده کن
امام رضا علیه السلام
خداوند تبارک و تعالى هیچ خوردنى و نوشیدنى را حلال نکرده است مگر آن که در آن منفعت و صلاحى بوده و هیچ خوردنى و نوشیدنى را حرام ننموده مگر آن که در آ ن زیان و مرگ و فسادى بوده است پس هر چیز سودمندى مقوّى براى جسم، که باعث تقویت بدن است حلال شده است.
مکارم الاخلاق ومستدرک الوسایل
پیامبر صلی الله علیه و آله
مَنِ اسْتَقَلَّ بِدائِهِ فَلا یَتَداوَیَنَّ فَاِنَّهُ رُبَّ دَواءٍ یورِثُ الدّاءَ؛
هر کس مى تواند با بیمارى خود، سر کند، از درمان بپرهیزد، زیرا بسا دارویى که خود، بیمارى زاست.
نثر الدر، ج ۱، ص ۱۸۱
ادْفَعوا مُعالَجَهَ الاَْطِبّاءِ مَا انْدَفَعَ الدّاءُ عَنْکُمْ فَاِنَّهُ بِمَنْزِلَهِ الْبِناءِ قَلیلُهُیَجُرُّ اِلى کَثیرِهِ؛
تا زمانى که بیمارى، به جد با شما درگیر نشده است، درگیر معالجه طبیبان نشوید،که درمان به مانند ساختمان است که اندک آن، شخص را به مقدار فراوانش مى کشاند.
علل الشرایع، ص، ۴۶۵، ح ۱۷
امام على علیه السلام
شُرْبُ الدَّواءِ لِلْجَسَدِ کَالصّابونِ لِلثَّوبِ، یُنَقّیهِ وَ لکِنْ یُخْلِقُهُ؛
نوشیدن دارو براى بدن، همانند صابون (پودر شوینده) براى لباس است که آن راتمیز مى کند، امّا فرسوده اش هم مى کند.
شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، ج۲۰،ص ۳۰۰، ح ۴۲۲
