تشرف سید بحرالعلوم و گریه بر امام حسین (ع)

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۱

سید بحرالعلوم رحمه الله به قصد تشرف به سامرا تنها به راه افتاد . در بین راه راجع به این مسأله که گریه بر امام حسین (ع) گناهان را می آمرزد فکر می کرد. همان وقت متوجه شد که شخص عرب سوار بر اسب به او رسید و سلام کرد، بعد پرسید: « جناب سید درباره چه چیز به فکر فرو رفته ای؟ و در چه اندیشه ای؟ اگرمسأله علمی است بفرمایید شاید من هم اهل باشم؟»

سید بحرالعلوم عرض کرد: در این باره فکر می کنم که چطور می شود خدای تعالی این همه ثواب به زائرین و گریه کنندگان حضرت سیدالشهدا (ع) می دهد؛ مثلاً در هر قدمی در راه زیارت بر می دارند ثواب یک حج و یک عمره در نامه عملشان می نویسند و برای یک قطره اشک تمام گناهان صغیره و کبیره شان آمرزیده می شود؟ آن سوار عرب فرمود:«تعجب نکن ! من برای شما مثالی می آورم تا حل شود. «سلطانی به همراه درباریان خود به شکار رفت. در شکارگاه از لشکریان دور شد. به سختی فوق العاده ای افتاد و بسیار گرسنه شد. خیمه ای را دید، وارد آن خیمه شد. در آن سیاه چادر، پیر زنی را با پسرش دید. آنها در گوشه خیمه بز شیردهی داشتند و از راه مصرف شیر این بز زندگی خود را می گذارندند.

وقتی سلطان وارد شد او را نشناختند، ولی به خاطر پذیرایی از مهمان، آن بز را سر بریدند و کباب کردند چون چیز دیگری برای پذیرایی نداشتند. سلطان شب را همان جا خوابید و روز بعد از ایشان جدا شد و هر طوری بود خودش را به درباریان رساند و جریان را برای اطرافیان نقل کرد، در نهایت از ایشان سؤال کرد، اگر من بخواهم پاداش میهمان نوازی پیرزن و فرزندش را داده باشم چه عملی باید انجام بدهم؟ «یکی از حضار گفت ،به او صد گوسفند بدهید . »

دیگری گفت، صد گوسفند و اشرفی بدهید. «یکی دیگر گفت، فلان مزرعه را به ایشان بدهید.

«سلطان گفت ،هر چه بدهم کم است؛ زیرا اگر سلطنت و تاج و تختم را هم بدهم آن وقت مقابله به مثل کرده ام، چون آنها هرچه را که داشتند به من داده اند من هم باید هر چه دارم به ایشان بدهم تا سر به سر شود ».

بعد سوار عرب به سید فرمود: «حالا جناب بحرالعلوم، حضرت سیدالشهداء(ع) هر چه از مال و منال و اهل و عیال و پسر و برادر و دختر و خواهر و سر و پیکر داشت همه را در راه خدا داد، پس اگر خداوند به زائرین و گریه کنندگان آن حضرت این همه اجر و ثواب بدهد نباید تعجب کرد، چون خدا که خدایی اش را نمی تواند به سیدالشهداء (ع) بدهد پس هر کاری که می تواند آن را انجام می دهد؛ یعنی با صرف نظر از مقامات عالی خود امام حسین (ع)، به زوار و گریه کنندگان آن حضرت هم درجاتی عنایت می کند، در عین حال اینها را جزای کامل برای فداکاری آن حضرت نمی داند. »

وقتی شخص عرب این مطالب را فرمود از نظر سید بحرالعلوم غائب شد.

برکات حضرت ولی عصر (ع) ـ مرحوم آیه الله حاج شیخ علی اکبر نهاوندی (ره)

راهنمایی حضرت مهدی در مسجد جمکران

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۰

یکی از علمای نجف اشرف که مدتی به قم آمده بود نقل کرد مشکلی داشتم به مسجد جمکران رفتم، درد دلم را در عالم معنی به حضرت ولی عصر(عج) عرض کردم، و از او خواستم که وساطت کرده از درگاه خدا شفاعت کند تا مشکل من حل گردد، برای این منظور به طور مکرر به مسجد جمکران رفتم ولی نتیجه ای نگرفتم تا اینکه روزی در آن مسجد در هنگام نماز دلم شکست و خطاب به امام زمان عرض کردم: « مولا جان ! آیا جایز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به دیگری متوسل شوم؟ شما امام من می باشید ، آیا زشت نیست با وجود امامی مانند شما حتی به علمدار کربلا، قمر بنی هاشم متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم؟ از شدت ناراحتی ، بین خواب و بیداری قرار گرفته بودم، ناگهان با چهره نورانی قلب عالم امکان حضرت حجت رو به رو شدم ، بیدرنگ سلام کردم، جواب سلامم را داد و فرمود:

« نه تنها زشت نیست و ناراحت نمی شوم که به علمدار کربلا متوسل گردی، بلکه به شما راهنمایی نیز می کنم که هنگام توسل به علمدار کربلا چه بگویی؟ هنگامی که برای روای حاجت به آن حضرت متوسل شدی بگو:

(یا اَبَا الغُوثِ ادرکنی    ای پدر پناهندگان به فریادم برس و به من پناه ده)«

«حضرت مهدی فرغ تابان ولایت» ؛   نوشته محمد مهدی اشتهاردی

یدیعوت آحارانوت:

قم باید از نقشه محو شود!

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۰

به گزارش عصر ایران به نوشته شماره امروز روزنامه یدیعوت احارانوت، در کنفرانسی که دیروز در دانشگاه تل آویو برگزار شد، الیعاذر کوهن عضو سابق پارلمان اسرائیل گفت : در ایران شهری به نام قم وجود دارد که سه هزار روحانی برجسته در آن سکونت دارند. قم باید اولین هدف ارتش اسرائیل باشد.

با بهانه سلام …

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۰

همیشه می گفتم بی بهانه سلام،

اما اینبار می نویسم با بهانه، سلام …

امان از خستگی روزهای مانده به آمدنت. در این دنیای

دلواپسی ها کسی قدر لحظه های خوب خدا را نمی داند و من در حیرتم که تو چگونه مثل هیچکس نیستی؛ صبرت عجیب زیاد است. کاش ذره ای از آن را به من می دادی. دیگر تحمل دیدن زشتی های این دنیا را ندارم. نمی دانم تو دلت را به کدامین امت خوش کرده ای! اینهایی که من   می بینم همه بی خیالند و به تنها چیزی که فکر نمی کنند تو هستی. بگذریم از عده ای که اشک های انتظارشان را پنهان از چشم همه به شمعدانی های صورتی راهت هدیه می کنند.

بغض راه گلویم را بسته، لرزش دستانم اجازه نمی دهند حرف دلم را آنگونه که باید برایت بنویسم. نمی دانم  شکایت های خود را از این دنیای پست و آدم های نامهربانش جز با خدا با چه کسانی در میان بگذارم؟!

پروردگارا! ای دانای بی همتا، چقدر از صبرت را به مولایم بخشیدی که این همه بی وفایی را از مردمی که انتظار ندارد تحمل می کند؟ چگونه دلت می آید نازنینی چون او این همه سال منتظر باشد؟ انتظار را تا به کجا برایش معنا کرده ای؟ چند جمعه دیگر غریبی و غربت را باید تحمل کرد؟

آه، خیابان خیالم چه طولانی است. اگر آدم می دانست با خوردن آن سیب چگونه دل عزیزی را از غربت و تنهایی هر غروب می شکند، شاید هرگز به آن سیب نگاه هم      نمی کرد. دیگر نه تنها شب های جمعه که هر شب چشمانم خیس اشک می شود.

بارالها! مولایم این روزهای سخت را چگونه سپری می کند؟ کاش می دانستم کدامین خاک جای پایت را، اشک هایت را و دلتنگی ات را به آغوش می کشد. نمی دانم این چگونه آئینی است که تو با همه بزرگی ات باید منتظر یک اشاره از این شیعیان ناسپاس باشی؟

کاش می دانستم چشمانم از چه گله دارند و ناله ام از چیست، دریچه قلبم، آه آنقدر تنگ شده که فشارش راه گلویم را برای فریاد زدن باز می کند. باز به قطر یک فریاد. اما بغض همچون چوب پنبه ای بی رحم راه گلویم را بسته، بغض بن بستِ فریادم شده. آبی آسمان هم مرا زجر می دهد. نمی دانم کجا بروم؟ کجا بروم که با خاکش آشنا باشم، کجا بروم که آسمانش نگاه غریبانه اش را از نگاهم جدا کند.

کجا بروم که غم سخت انتظارت پایان یابد و عدالت و زیبایی به چهره ام لبخند بزند.

نشانه هایی از پایان

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۰

مترجم: علی فاطمیان ـ بخش اول

اشاره : در سالهاى اخیر جهان مسیحیت شاهد بروز و ظهور موجى فزاینده ازتوجه به پیشگوئیهاى کتاب مقدس درباره آخرالزمان بوده است. موجى که در آستانه سال ۲۰۰۰م و پایان هزاره دوم میلادى به اوج خود رسید. در این سالها در نشریات غربى و پایگاههاى اینترنتى مقالات فراوانى منتشر شده که در آنها است پیشگوئیهاى کتاب مقدس با رویدادهاى عصر حاضر تطبیق داده شده و از حوادث مختلف سیاسى، اجتماعى و زیست محیطى که در سالهاى اخیر در جهان رخ داده یا در حال رخدادن است به عنوان نشانه هاى آخرالزمان یا پایان دنیا یاد شده است.

با اذعان به این مطلب که برخى از این مقالات با اهداف تبلیغى و تبشیرى مسیحیان در جهان هماهنگى و همسویى دارد؛ براى آشنایى خوانندگان عزیز »آل یاسین«، با نگاهى که امروز در میان مسیحیان درباره حوادث آخرالزمان وجود دارد، یکى از این مقالات را انتخاب و در معرض قضاوت شما عزیزان قرار مى دهیم.

در خلال اعصار و قرون، شمارى از معلمان روحانى و غیبگویان، بصیرت خاصى نسبت به آینده دریافت کرده اند. یکى از عمیق ترین این بصیرتها نسبت به آنچه اتفاق خواهد افتاد، ۲۰۰۰ هزار سال پیش، در دامنه کوهى خارج از اورشلیم اعطا شد. گروه کوچکى از حقیقت جویان در گرد معلمشان، عیساى ناصرى، جمع شده بودند. سؤالى که از او پرسیدند، جوابى را در پى داشت که سالها و قرنها، تا این زمان که ما در آن زندگى مى کنیم، ادامه دارد:

»و همانطور که او [عیسى] بر فراز کوه زیتون ها نشست، حواریون به سوى او آمدند، گفتند: به ما بگو نشانه هاى آمدن تو و پایان دنیا چه خواهد بود؟« (۱)
عیسى (ع) با شمارى از مشخصات جوابشان، را داد تا مراقب باشند. (عبارت »پایان دنیا« که در اینجا به کار رفته به معناى پایان عمر کره زمین نیست، بلکه منظور پایان سلطه غیر انسانى بشر بر روى زمین است). اگر چه بسیارى از نشانه هایى که او داد، قرنها گریبانگیر دنیا بوده؛ اما جالب توجه آن است که شدت و کثرت این نشانه ها اکنون افزایش یافته است:

۱ـ افزایش جنگها

»از جنگها خواهید شنید و شایعات جنگها؛ زیرا ملتى علیه ملتى بر خواهد خاست، و مملکتى علیه مملکت دیگر.«(۲) هیچ مقطعى از تاریخ مانند قرن بیستم، شاهد افزایش تعداد جنگها نبوده است. طبق برآورد صلیب سرخ جهانى، بیش از ۱۰۰ میلیون نفر در جنگهایى که از آغاز این قرن به وقوع پیوسته است؛ جان خود را از دست داده اند.

از جنگ جهانى دوم تاکنون، بیش از ۱۵۰ جنگ عمده و صدها شورش مسلحانه و انقلاب رخ داده است. از پایان جنگ جهانى دوم، ارقام کشته ها در نزاعهاى مسلحانه، بیش از ۲۳ میلیون نفر است. طبق گزارش واشنگتن پست: »جنگهاى قرن بیستم، جنگهاى تمام عیارى علیه جنگجویان و غیر نظامیان بوده است… در حالى که در قیاس با آن، جنگهاى وحشیانه قرون پیشین مانند جنگهاى خیابانى بوده است.«
۲٫ گسترش خشکسالى:

»و نیز خشکسالى خواهد بود.« (۳)

اواخر سال ۱۹۹۶، بانک جهانى گزارش کرد که روزانه بیش از ۸۰۰ میلیون نفر گرسنه، در جهان به سر مى برند و بیش از ۵۰۰ میلیون کودک، غذاى کافى براى رشد روانى و جسمانى دریافت نمى کنند. معاون بانک جهانى مى گوید: »روزانه حدود ۴۰ هزار نفر در جهان، بر اثر گرسنگى مى میرند، که غالباً در مناطق روستایى رخ مى دهد.«

۳٫ شیوع بیماریهاى مهلک

»و نیز بیماریهاى مهلک خواهد بود«  (۴)

کمتر از ۲۰ سال پیش، حرفه پزشکى مدعى بود که بر بسیارى از بیماریهاى باکتریایى و ویروسى فائق آمده است، اما امروزه مواردى از بیماریهاى عفونى بیداد کرده است. خبرگزارى آسوشیتد پرس گزارش مى دهد: »ظهور انواع باکتریهایى که نمى توان با آنتى بیوتیکهاى فعلى آنها را از بین برد، مى تواند خود، تبدیل به تهدیدى علیه سلامت عمومى و بدتر از بیمارى ایدز شود. بیماریهایى که اخیراً گمان مى رفت بر آنها فائق آمده باشند، رفته رفته مهار ناشدنى مى شوند… دانشمندان انتظار چیزى کمتر از یک فاجعه پزشکى ندارند.«

UN AIDS ، برنامه مشترک سازمان ملل علیه ویروس ایدز، در گزارش پایان سال خود در دسامبر ۱۹۹۶، عنوان کرد که در آن سال، ۱/۳ میلیون مورد جدید از آلودگى به ویروس اچ. آى. وى. در تمام دنیا رخ داده است. در سال ۱۹۹۶، یک و نیم میلیون نفر از بیمارى ایدز مردند که مجموع کسانى که تاکنون در ارتباط با این بیمارى مرده اند به ۶/۴ میلیون نفر مى رسد. براساس همین نوشتار، افزون بر ۲۴ میلیون نفر مبتلا به ویروس اچ.آى.وى. یا بیمارى ایدز، اکنون در تمام دنیا زندگى مى کنند؛ این آمار و ارقام به خوبى مى رساند که از سال ۱۹۸۱ – که این بیمارى براى اولین بار شناسایى شد – تا کنون بالغ بر ۳۰ میلیون نفر به آن مبتلا شده اند. سازمان بهداشت جهانى مى گوید: »در تمام دنیا، روزانه بیش از ۶۰۰۰ نفر به این بیمارى مبتلا مى شوند و این سرایت روز به روز بدتر مى شود.«

پی نوشت: ۱ . متّى ۳:۲۴٫ ؛ ۲ . همان، ۲۴:۶٫ ؛ ۳ . همان، ۲۴:۷٫؛ ۴ . همان، ۲۴:۷٫

ما صاحب داریم …

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۰

آل یاسین:  السلام علیک یا حجه فی ارضه

همه انسانها بالاخص شیعیان ریز خوار خوان ولایتند داستانی که میخوانید جریانی واقعی است. یک نمونه از هزاران هزار لطف مشهود و قابل درک امام زمان (عج) است. امامی که اگرنگاه مهربانش نبود زمین اهلش را درخود فرو میبرد…

» ماجرا مربوط به ابتدای خدمتم یعنی ۳۵ سال قبل می باشد تازه به عنوان راننده مشغول کار شده بودم. یکی از روزها رئیس اداره به من دستور داد که خانواده و میهمانانش را که تعدادی زن و دختر و یک پسر بچه بودند برای دیدن »قلعه حمزه خان« به روستای »اشتران« ببرم. حدود ساعت ۴ بعد از ظهر به قلعه معروف اشتران رسیدیم. هوا خوش بود و آنها مشغول بازی و تفریح شدند و قسمتهای مختلف قلعه را نیز بازدید نمودند. کم کم غروب آفتاب نزدیک میشد بنابراین به آنها هشدار دادم که تا هوا تاریک نشده باید برگردیم. سوار ماشین شده و حرکت کردیم اواسط گردنه اشتران (که گردنه ای خطرناک است) رسیدیم. احساس کردم که لاستیک ماشین پنچر شده است، ترمز کرده و چرخ را بازدید نمودم دیدم که لاستیک خوابیده است، زاپاس را بیرون آورده و جک را زیر ماشین قرار دادم. اما با کمال ت‍أسف دیدم که جک خراب است؛ کمی که بالا میرفت مجدداً به پایین برمی گشت.

خلاصه اینکه تلاش من برای تعویض لاستیک بی نتیجه ماند و کاملاً ناامید شدم. حالا هوا کاملاً تاریک شده بود وسط جاده گیر کرده بودیم و سر نشینان همه از شدت ترس بی قراری میکردند. متأسفانه هیچگونه وسیله نقلیه از آن راه عبور نمی کرد تا بتوانیم کمکی بگیریم و من که ازبه خطر افتادن جان و مال ناموس سرنشینان بیم داشتم. با کمال ناامیدی چشم به دو طرف جاده دوخته بودم با چشمانی گریان و قلبی ناامید رو به قبله کرده و از آقا امام زمان (عج) کمک و استمداد طلبیدم.

به آقا عرض کردم »آقا جان میدانم که این افراد بی حجابند و پوشش اسلامی ندارند و با ظاهر خود شما را آزرده ساخته اند اما من مسئول محافظت از آنها هستم. یا امام زمان (ع) به دادم برس و آبرویم را حفظ کن« لحظاتی بعد از دور سوسوی نوری را مشاهده کردم که به ما نزدیک می شد نور متعلق به چراغ لندروری بود که سرنشین آن جوانی بود سی ساله وقتی به ما رسید پیاده شد وپرسید: کمکی از من ساخته است و من ماجرا را برایش شرح دادم فوراً جک ماشین خود را بیرون آورد و کمک کرد تا با هم لاستیک ماشین را تعویض نمودیم از اوتشکر کرده و درخواست نمودم که خودش را معرفی کند تا برای تشکر خدمت خانواده اش برسم او به شوخی خود را امام سیزدهم! معرفی کرد و گفت خدا مرا برای تو در این مکان خطرناک و در این شب تار فرستاده تا تو راکمک کنم. با اصرار من او خودرا فرزندآقای یزدانی یکی ازشاهزاده های قلعه معرفی کرد و گفت: من دو روز قبل برای دیدن اقوام از آلمان به تویسرکان آمده ام به من پیشنهاد شده است که برای دیدن گنجنامه از این راه بروم. درواقع خداوند مرا مأمور کرد که امشب تورا کمک کنم.

مسافرین را به سلامت به منزل رساندم و از الطاف خداوند بزرگ و عنایت امام زمان (عج) تشکر نمودم ما باید بدانیم که بحمدالله صاحب داریم و اودرشرایط سخت و هنگام ناامیدی دست ما رامی گیرد.«                                                                   ح ـ محمدی

حضرت عیسی (ع)در کجا فرود خواهد آمد ؟

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۰

از روایات استفاده می شود که مکان نزول حضرت مسیح (ع) در آخرالزمان سرزمین دمشق است .طبرانی به سند خود از رسول خدا نقل کرده است که فرمود:« عیسی بن مریم کنار منارۀ سفید قسمت شرقی در سرزمین دمشق فرود خواهد آمد .» ابن کثیر می گوید : « دجال خروج می کند آنگاه مسیح از آسمان به زمین فرود می آید ومحل فرود او کنار منارۀ سفید شرقی ودر دمشق هنگام نماز صبح است .«

یاد

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۰

اگر کسی امام زمان (ع) راشناخت، دیگر یادش را از خاطر نخواهد برد.

اگرکسی مهربانی های او را دید، دیگر فراموشش نخواهد کرد.

اگرکسی احساس انس با امام زمان(ع) کرد، آنگاه همیشه به یادش خواهد بود.

راستی مگر می شود کسی که پدرش را، برادرش را، دوست مشفق و دلسوزش را از یاد نمی برد، امام زمانش را به فراموشی بسپارد؟!

حق کدامین پدر افزون تر از حقوق امام زمان(ع) است؟ کدام برادر مهربان تر از اوست؟ دلسوزی چه دوستی بیشتر ازدلسوزی ها و محبّتهای اوست؟

اوخطاب به شیعیانش می فرماید: » انا غیرمهملین لمراعاتکم ولاناسین لذکرکم« (۱) » مادرمراعات حال شما کوتاهی         نمی کنیم ویادتان را از خاطر نمی بریم«

وقتی او که ذخیرۀ همۀ هستی، ثمرۀ همۀ رسالت ها، منبع همۀ کمالات، سرچشمۀ همۀ خیرات و جلوه گاه همۀ نیکی ها و زیبای ها است، یاد شیعیان را از خاطر نمی برد، آیا رواست فراموشی آنان نسبت به آن امام مهربان؟!

که می فرماید: » … ولولاذلک لنزل بکم اللاواء، واصطلمکم الأعداء «      (۲)  اگر یاد اونبود بلاهای سخت برشیعیان فرود می آمد ودشمنان آنان را نابود می کردند.

این که او به یاد شیعیانش بود، و برایشان دعا کرد، و در فتنه های  بنیان سوز دورۀ غیبت عنایت خویش را از آنان دریغ نداشت ، باعث استقرار و استمرار حیات ایشان بود، آیا رواست غفلت آنان از او و حقوق آن بزرگوار؟!

پی نوشت:

۱ـ احتجاج، طبرسی، چاپ اسوه، ج ۲،ص۵۹۸، نامه به شیخ مفید.

۲ـ همان نامه، همان مدرک.

یک حرف از هزاران

«نشانه های آخر الزمان »

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۰

۵/ اما این را بدان که در ایام آخر زمانهای سخت پدید خواهد آمد زیرا که مردمان خود پرست خواهند بود و طماع و لاف زن و متکبر و بدگو و نا مطیع والدین و ناسپاس و نا پاک و بی الفت و کینه توز و غیبت گر و نا پرهیز و بی مروت و متنفر از نیکوئی و خیانتکار و تند مزاج و مغرور که عشرت را بیشتر از خدا دوست می دارند که صورت دینداری دارند . لیکن قوت آنرا انکار می کنند .

 رساله دوم پولس به تیموتائوس باب سوم بندهای ۱-۵»

یک حرف از هزاران

مهدیا!

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۹

جانها، شورانگیز از یاد دلربای توست. شقایق های شادی بشر، در شبستان شیدایی تو می کاود و شایسته ترین بندگان خدا، شب ها و روزها، شرط تداوم حیات خویش را در آویختن به شاخه طوبای محبت تو می دانند.

یارا!

دلها به یاد تو می تپد و روشنی نگاه منتظران به افق خورشید ظهور توست … ای برترین افق برای پرواز پرندگان آرزو، ای تجلی آبی ترین آسمان امید، ای منتهای برترین خیال هستی، ای آرمان همه چشم انتظاران، دنیا نیازمند ظهور توست، و قلب انسانها به شوق زیارت روی دلربای تو می تپد.

ای قلب عالم امکان، بیا و گـَرد گامهایت را توتیای چشمانمان قرار ده. بیا که نوای دل انگیز توحیدت را با گوش جان شنواییم.

مولا جان بیا! …