فضیلت صلوات بر حضرت فاطمه زهرا(س)

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۲۰

یکی از ختوم مجرّب در برآورده شدن حاجات، صلوات بر حضرت فاطمه زهرا(س) است، که پانصد و سی مرتبه این صلوات را تکرار نماید و بگوید:

اللّهمّ صلّ علی فاطمه و أبیها و بعلها و بنیها [و السّرّ المستودع فیها] بعدد ما أحاط به علمک.

بارپروردگارا؛ درود فرست بر فاطمه و پدر بزرگوارش و همسر گرامی‌اش و فرزندان عزیزش [و آن رازی که در وجود او به ودیعه نهادی]، به تعداد آنچه دانش تو بر آن احاطه دارد.

که در این صلوات شریف، مقصود از «رازی که در وجود مقدس آن حضرت(س) به ودیعه نهاده شده» حضرت حجت و امام موعود(ع) هستند.

نویسنده صحیفه مهدیه می‌گوید: اگرچه این صلوات در کتب قدیمی وجود ندارد و از مرحوم شیخ انصاری(ره) شنیده شده، ولی به علت ارتباطی که آن بزرگوار با حضرت بقیهالله ـ ارواحنا فداه ـ داشته‌اند، به احتمال قوی این دعا از حضرت صاحب‌الامر(ع) صادر شده است.

نامه ای از یک زندانی

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۲۰

ای درد مرا درمان الغیاث

                ای هجر مرا پایان الغیاث

مهدی جان:

آنقدر حقیرم که یارای نوشتن ندارم اما چه کنم که جز تو مرا مونسی نیست روایتهای بسیاری است که می گویند جمعه ای خواهی آمد، کدام جمعه، نمی دانم ولی می دانی که شبهای جمعه به امید آمدنت سر بر بالین می گذارم اما افسوس بر غروبهای جمعه که با نیامدنت دلم بهانه ات را می گیرد

می گویند می آیی و آه مظلومان را می گیری و دنیا را از گناه و بی عدالتی پاک می سازی و من در این کنج تنهایی چشم به راه توام و این اسارت تنهایی تو را بر من روشن ساخت که تو نیز تنهایی و دردهایت افزون بر تمامی دردهاست.

خسته ام و تنها تو سنگ صبور من شده ای، نمی گویم خطایی نکرده ام اما خطاهایم قابل گذشت بود اما …

دنیا پر از درد و غم و عذاب است و تمامی این دردها فقط حضور تو را می طلبد.

به امید روزی که زندان غیبتی را که ما برایت ساخته ایم ترک کنی و چهره بنمایی و من مطمئن هستم که تو می آیی اما زمان آمدنت را تنها خدا می داند و بس.

ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد

                       وقت آن است که بدرود کنی زندان را

زندانی: « م – ا»

راه های ارتباط با امام زمان (ع) ـ بخش سوم

هر چیزی سببی دارد …

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۲۰

راه های ارتباط با امام زمان (ع) ـ بخش اول

راه های ارتباط با امام زمان (ع) ـ بخش دوم

۴-برخورداری از ویژگی های مرتبطین با حضرت

یک طریق بس اصیل و اساسی برای ارتباط با امام زمان(ع) این است که با حالات و جریانات متشرفین به محضر مبارک امام زمان(ع) مراجعه کنیم و ببینیم سید بن طاووس ها، سید بحر العلوم ها، علامه حلی ها و امثال این شخصیت های عظیم الشأن از چه ویژگی هایی برخوردار بوده اند، ما نیز آن ویژگی ها را در زندگی کشف کنیم. که اگر ما نیز تبعیت کنیم و آن ویژگی ها را به دست آوردیم برای ما نیز راه به سوی امام زمان(عج) باز می شود.

عالم اسباب

در عالم هیچ مسأله ای بدون دلیل وسبب رخ نمی دهد. اگر کسی خدمت حضرت می رسد بدون دلیل و جهت نیست حتما جهتی دارد. این طور نیست که خدا بیاید فرضاً سید بن طاووس را انتخاب کند و بگوید: تو می توانی برسی ولی به من بگوید: تو نمی توانی برسی. نه، اگر سید می رسد جهت دارد. من یک نمونه اش را می گویم:

سید بن طاووس هر نانی که نانوا می خواست برایش بپزد، به نانوا می گفت: برو وضو بگیر. نانوا می رفت وضو می گرفت و می آمد. می گفت برای هر نانی یک بسم ا… بگو. و این است که سید بن طاووس به امام زمان می رسد و من نمی رسم.

گذشتن از ریال

یکی از اساتید ما در مکه معظمه خدمت آقا امام زمان(ع) می رسد. حضرت را نمی شناسد، مگربعد از غایب شدن.حضرت سنگی برمی دارد به ایشان       می دهد و می فرماید: این سنگ را بخور! می گوید: آخر من سنگ را چطور بخورم؟ مگر سنگ هم خوردنی است؟! حضرت می فرماید: من می گویم بخور، این هم می فهمد که یک آدم فوق العاده و برجسته ای است، اما نمی شناسد که حضرت است. فرمودند: سنگ راگرفتم. گفتم:یک آدم بزرگی دارد می گوید بخور. سنگ راداخل دهان گذاشتم و راحت الحلقوم شد، خیلی راحت خوردم. بعد با حضرت که قدم می زدیم هر چند دقیقه حضرت این جمله را          می فرمود:«کل شیء بسبب»: هر چیزی سببی دارد، علت و جهتی دارد؛ یعنی اگر تو موفق به دیدار و ملاقات ما شدی جهتی دارد.

فرمود: جهتش این بود: ما مشرف شدیم به مکه. درآن سفر همه ریال هایی را که به من دادند همه را تقدیم به برادرم کردم. گفتم: برادر ببین من چند بار مکه آمده ام، من چند بار سوغات برای زن و بچه خودم برده ام. تو اولین بارت است، این ریال ها را به تو می دهم، هر چه می خواهی بخری نوش جانت. از ریال گذشتم خدت امام زمان(ع) رسیدم. هر چند قدمی که در محضرش    می زدم می فرمود: فلانی، «کل شیء بسبب»؛ هر چیزی یک سببی دارد،علت دیدار وملاقات تو گذشتن از ریال بود.

شیخ رجبعلی خیاط

شیخ رجبعلی خیاط،آن عارف بزرگ، هم احاطه به عالم برزخ داشت،  هم سیطره به عالم قیامت داشت.

به شیخ رجبلی گفتند: شیخ رجبعلی! چه شد که چشمهای برزخی تو باز شد؟ چه شد که رابطه با امام زمان پیدا کردی؟ چه شد به مقام فنا رسیدی؟آیا دو فرشته بر تو نازل شدند و درس فنا را به تو آموختند؛ به تو گفتند: رجبعلی! از خود هیچ مگوی،رجبعلی! از خداجز خدا هیچ مخواه.

فرمود: من جوان بودم.حدود ۲۳سال سن داشتم.یکی از دختران اقوام شیفته ما شد.در خانه خلوتی قرار گرفتیم،

محیط گناه آماده بود .تقاضای گناه کرد .هیچ منعی برای انجام گناه وجود نداشت .یک مرتبه به خود آمدم، رو به آسمان کردم و گفتم: خدایا من این گناه را نمی کنم آن هم نه به خاطر بهشت یا ترس از جهنم، به خاطر تو و به عشق تو من این گناه را انجام نمی دهم. خدایا تو هم بیا زیر بغل مرا بگیر. از اطاق بیرون آمدم ، دیدم چشمهایم کار می کند، مردم را با قیافه های باطنی و حقیقی که دارند می بینم.

رجبعلی بدون جهت رجبعلی نشده، علامه بحر العلوم بدون جهت بحرالعلوم نمی شود.علامه حلی بدون جهت علامه حلی نمی شود امام امت بدون جهت امام امت نمی شود. یک برجستگی هایی در وجودشان هست که به این مقام ملکوتی می رسند.ما باید این نکته ها را پیدا کنیم و خود را نجات دهیم

یکی از شاگردان رجبعلی خیاط دندانساز است، الان در مشهد است .سوار ماشین می شود، نگاه می کند به ماشین می بیند همه مسافرین زن هستند. تعجب می کند؛ با خود می گوید: وقتی من سوار ماشین شدم راننده مرد بود، چرا الان زن است؟ مسافرین که مرد بودند، چرا همه زن شدند؟خیلی تعجب می کند .می آید خدمت شیخ رجبعلی خیاط ، ببخشید جناب شیخ، من وقتی می خواستم بیایم خدمت شما، سوار ماشینی شدم راننده مرد بود، مسافرین مرد بودند، یک مقدار که راه آمد همه را دیدم که زن هستند.

مرحوم شیخ رجبعلی فرمود: وقتی سوار ماشین شدی یک مقدار ماشین راه آمد ، یک زن بی حجاب سوار ماشین نشد؟ گفت: چرا آقا درست است .فرمود: وقتی زن بی حجاب سوار ماشین شد ، راننده دلش به طرف او رفت. در آیینه به او نگاه می کرد، مسافرین هم محو او شدند لذا راننده زن شد، مسافرین هم زن شدند. اگر انسان به نامحرم نگاه کند شکل و قیافه اش هم تغییر می کند بزرگان می گویند: انسان در هر نیتی و در هر فکری قرار بگیرد طبق آن فکر و نیت شکل ملکوتیش تبدیل می شود به همان فکر و اندیشه ای که در سر دارد

چه شد شیخ رجبعلی خیاط آن همه احاطه داشت؛ ماشین را می بیند، علم بلایا و منایا دارد، وقتی سلام به سه جانب می دهد، خدمت حضرات معصومین می رسد بعد از هر نمازی که سلام می داد امام زمان را زیارت می کرد.چرا؟ چون مرد خدا بود، اخلاص داشت.

زکات، پاک کننده نفس

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۲۰

« اما اموالکم فلا نقبلها الا لتطهروا، فمن شاء فلیصل و من شاء فلیقطع، فما آتانی ا… خیر مما آتاکم »(۱)

اما اموال شما، پس آنها را نمی پذیریم، مگر به خاطر اینکه پاک شوید. پس هر که می خواهد بپردازد، و هر که نمی خواهد نپردازد.آنچه خدا به ما عطا کرده از آنچه به شما عطا نموده بهتر است

شرح:

این عبارت بخشی از مطالبی است که امام زمان در جواب سوالهای اسحاق بن یعقوب در توقیع مبارک خود مرقوم فرموده اند. اسحاق بن یعقوب می گوید: سوالهایی را گرد آوردم وبه سفیر دوم حضرت، محمد بن عثمان عمری،‌عرضه کردم و از او خواستم که آنها را خدمت آن حضرت برساند و پاسخشان را نیز درخواست کن. حضرت در توقیعی ، به خط مبارک خود بعد از تذکر اموری چنین فرمودند:

«اما اموالتان، پس هرگزما آنها را قبول نمی کنیم مگر برای آنکه پاک شوید.حال، هر که می خواهد مالش را بفرستد و هر که نمی خواهد نفرستد.آنچه خدا به ما عطا کرده از آنچه به شما عطا شده بهتر است »

حضرت در این کلام مبارک به این نکته اشاره می کند که ثمره پرداخت حقوق مالی واجب به خود انسان بر می گردد و امام این اموال را می گیرد تا نفس پرداخت کنندگان پاک شود نه اینکه امام به آنها محتاج باشد قرآن کریم نیز در آیه زکات به این نکته اشاره کرده است:

« خذ من اموالهم صدقه تطهرهم و تزکیهم بها وصل علیهم ان صلاتک سکن لهم » (۲)

از اموال آنان صدقه (زکات ) اخذ کن تا آنان را پاک گردانی و تزکیه کنی وبر آنان درود بفرست و دعا کن که دعای تو مایه آرامش آنان خواهد بود.

پی نوشت:

۱-کمال الدین،ج ۲،ص ۴۸۴؛ الغیبه، طوسی،ص ۲۹۰،ح ۲۴۷؛ احتجاج،ج ۲،ص۲۸۳؛ اعلام الوری، ج۲، ص ۲۷۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۳۹؛ الخرائج و الجرائح، ج۳، ص ۱۱۱۴؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۸۰، ح ۱۰

۲-سوره توبه،آیه ۱۰۳

تقیه

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۲۰

در بسیاری روایات، نسبت به رعایت تقیه به ویژه در دوران قبل از ظهور حضرت مهدی تاکید شده است این تاکید در حدی است که عدم تقیه را موجب عدم ایمان شمرده اند، یا در فرمایشی دیگر آن را موجب بی دینی دانسته اند.

امام باقر فرمودند:

« التقیه دینی و دین آبایی و لا ایمان لمن لا تقیه »

تقیه دین من و دین پدران من است و کسی که تقیه نمی کند ایمان ندارد.»(۱)

و امام صادق فرمودند:

« ان تسعه اعشار الدین فی التقیه و لا دین لمن لا تقیه له »

نه دهم دین در تقیه است و کسی که تقیه ندارد دین ندارد.(۲)

به یقین چنین تقیه ای نه بهانه ای برای فرار از مسئولیت نه ابزاری برای محافظت از منافع مادی و نه حتی دستاویزی برای فرار از مرگ است بلکه سپری و سلاحی در راستای مبارزه با معاندان و ستمگران و روشی برای پاسداری از کیان اسلام و مسلمین است.

در شرایط ویژه ای همچون زمان غلبه مستکبران گاهی حفظ جان یک رهبر و یا حتی یک مسلمان عادی که ثمره ای بر کشته شدن او مترتب نیست و مجوز شرعی ندارد اقتضا می کند که برای در امان ماندن از صدمات دشمن باید به تقیه عمل شود.

گاهی نیز به خاطر در امان ماندن از افشای تحرکات اجتماعی مسلمانان و مکتوم ماندن نقشه هایی که برای تقویت اسلام و تضعیف جبهه کفر و نفاق طراحی شده اند باید تقیه را شعار عمل قرار داد واین چیزی است که خصوصا در دوران غیبت حضرت مهدی به عنوان عاملی برای بقای شیعیان مخلص و به منزله تضمینی برای آماده سازی دوران ظهور ضرورت دارد.

امام رضا فرمودند:

« آنکس که پرهیز از گناه ندارد دین ندارد و آنکس که تقیه نمی کند ایمان ندارد همانا گرامی ترین در نزد خداوند کسی است که بیشتر به تقیه عمل کند.

پرسیده شد: تا کی ؟ ای پسر رسول خدا!

فرمود: تا روز تعیین شده که روز ظهور قائم ما اهل بیت است پس هر کس قبل از قیام قائم ما تقیه را ترک کند از ما نیست .(۳)

با همین ابزار تقیه است که می توان در صف دشمن ـ چه دشمنان فرهنگی، و چه دشمنان مرزو بوم اسلامی ـ رخنه کرد و جبهه آنان را از درون متلاشی نمود.

لکن متاسفانه بسیاری از شیعیان به جای شناخت درست و استفاده به موقع از این وسیله مطمئن، بیشتر، دشمنان را تحریک می کنند و حساسیت آنان را افزایش می دهند و مشیت نبسته خود را پیش آنان می گشایند.

گفتنی است که روایات متعدد « نهی از تسمیه » که دلالت بر حرمت ذکر نام شریف « م ح م د» به عنوان نام اصلی امام زمان (عج) (۴) دارند بیشتر در راستای همین تقیه قابل توجیه هستند و به دلایل متعدد نه به خاطر خصوصیتی در خود نام مبارک بلکه به خاطر رعایت نکات ایمنی به ویژه در دوران اولیه غیبت مورد تاکید قرار می گرفته است

پی نوشت :

۱-وسائل الشیعه: ۲/۵۴۴

۲-مدرک پیشین

۳کمال الدین، شیخ صدوق،ص ۳۷۱

۴-مدرک پیشین، ص ۳۳۳و۳۳۸و۳۷۸

پرسش و پاسخ

حضرت مهدی کی خواهدآمدو اصولاً آیا تعیین سال، ماه و روز ظهور حضرتش ممکن است؟

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۲۰

پاسخ: ظهور امام زمان (عج ) و طلوع آفتاب فجر آفتاب امامت وقت و ساعتی دارد که بنا بر روایات نقل شده همانند ساعت برقراری قیامت است یعنی کسی به جز خداوند متعال از ظاهر شدن این آفتاب عدل گستر اطلاع ندارد.

مهزم اسدی از امام صادق (ع) پرسید: فدایت شوم، ظهور قائم آل محمد(عج) و تشکیل دولت حق که در انتظارش هستید، طول کشید پس در چه وقت واقع می شود؟

حضرت فرمود:

« تعیین کنندگان وقت ظهور دروغ می گویند، تعجیل کنندگان هلاک می گردند و تسلیم شوندگان نجات می یابند و به سوی ما بازگشت می کنند.

و خود امام غایب می فرماید:

« و اما ظهور فرج، پس بسته به اراده خدای متعال است و کسانی که «وقتی» برای ظهور تعیین کنند، دروغگو هستند»

بنابراین زمان ظهور حضرت حجت را هیچ کس حتی پیامبر (ص) نیز نمی داند و هر کس وقتی را برای ظهور معین نماید، دروغگو است. و معلوم است که این مسئله فرق می کند با اینکه در برخی روایات زمانی عمومی، چون روز جمعه، روز عاشورا و مانند آن ذکر شده است.

رسوای جماعت

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۲۰

همیشه می گویند: خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو اما گاهی اوقات هر چه تلاش می کنی دل نمی خواهد همرنگ دیگران شود و اینجاست که می گویند: خواهی نشوی همرنگ رسوای جماعت شو.

آری، گاهی اوقات دوست داری خودت باشی، پا بر نفست بگذاری و خواسته مشروع دل را انجام دهی، دلی که حرم خداست، دوست داری پشت بر عالم و آدم کنی و تنها خدا را داشته باشی، دوست داری به تنهایی در برابر تمام زشتیها و بدیها بایستی، همان کاری که پیامبر کرد،پیامبری که تنهای تنها پشت بر تمام آداب و رسوم غلط جاهلیت کرد و گفت: لا اله الا ا…یعنی پروردگار جهان و جهانیان، خداوند مغرب و مشرق یکی است، پیامبر فرمود: خدا مرا بس است. در چنین جایی همرنگ جماعت نشدن همان لذتی را داراست که گاهی اوقات همرنگ جماعت شدن. محمد(ص )همرنگ نشد، او در برابر جهل ایستاد و ثابت کرد خدا یکی است، او خون دلها خورد تا ثابت کرد دین برتر یکی است و آن اسلام است. حالا سالها از زمان او گذشته است و انگار تاریخ از نو تکرار شده، چرا؟ چون به ما گفته اند معصوم دوازدهم وقتی ظهور می کند کاری را انجام می دهد که پیامبر انجام داد، وقتی ظهور کند مردم می گویند دینی جدید و آیینی نو آورده، امام زمان چون پیامبر پشت به تمام بدیها و لغزشها می کند و اسلام ناب پیامبر را معرفی می کند، آری دوباره بت شکن دیگری می آید که همرنگ دیگران نیست ، رنگ و بوی خدایی دارد ، رنگ سیزده معصوم قبلی را که چشمهای ما شاید هیچ گاه نتواند این رنگ پاک را دریابد نه اینکه عیب از چشمهایمان باشد، نه! از زیادی گناه است.

در زمانه همرنگ جماعت شدن خیلی دشوار است چون بعضی جماعات کارشان تنها شکستن دل مولایشان است ولی رسوای جماعت شدن هم دشوار است و عزم و   اراده ای پولادین می خواهد اما قرآن        می گوید:« متوکلین عالم بر او توکل         می کنند»پس می شود دست بر زانو نهاد، بلند شد. باید تقوا پیشه کنیم و بعد از مولایمان یاری بخواهیم و بگوییم:

السلام علیک یا صاحب الزمان ،آقا، الامان من الظلم و الجور العدوان .

آرزو

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۹

می خواهم آرزو را معنا کنم ، آرزو یعنی خواستن رؤیت یار، آرزو یعنی قبله گاه شدن یک مسجد برای دلی کوچک ، آرزو یعنی هستی شدن یک نام برای یک قلب ،آرزو یعنی دنیا شدن یک محرا ب برای  یک دل ،دنیایی به ظا هر کوچک اما به وسعت ازلیت تا ابدیت ، آرزو یعنی شبهای ظلمانی را سر بر بالین نهادن به امید دیدن یک مسجد ، آرزو یعنی سجده هایت بوی یاس محراب را تمنا کردن ، آرزو یعنی زاری کردن برای سلام دادن به محبوب ، آرزو یعنی عشقت با مناره های یک مسجد سر به آسمان سائیدن ، آرزو یعنی احساس شیرین اسارت ، اسارت قلبی برای یک نام ، آرزو یعنی راهی ساختن کبوتر دلت برای زیارت حریمی که به اذن یار ساخته شده ، آرزو یعنی رد پای او را بر خاکها به نظاره نشستن و من از آرزوهای بزرگ و نهفته ام که بگذرم به لفظ آرزو که می اندیشم آرزویی در اندیشه ام جان می گیرد وبه ناگاه سوره ای از قرآن وآیه ای از آن سوره در ذهنم طنین انداز می شود که « فا خلع نعلیک انک بالواد المقدس طوی » ، « نعلین هایت را از خود به دور کن که تو در سرزمین مقدس هستی » و امروز سرزمین مقدس من ، قبله آرزو های من ، سرزمین طور من ، عشق و آیین من ، تپشهای قلب من ، لحظه های ناب من در جمکران خلاصه می شود .

چقدر دوست دارم یک بار، تنها یکبار برای همیشه با پای برهنه راهی حریمی شوم که غربت یار را فریاد می زند، که گنبد فیروزه اش اشک هر عاشق را جاری می سازد ، امروز پاهای برهنه باید با خاک مقدس جمکران متبرک شود ، امروز اشکهای فراق باید بر خاک مقدس جمکران جاری شود ، آری ، اشک پاک بر زمین پاک و آن مرد وارسته چه نیکو سرود :

ببوسم خاک پاک جمکران را

                            تجلی خانه پیغمبران را

بارالها ، ا ستجابت آرزوهای بزرگ ، روح بزرگ می خواهد و من بر کوچکی روح خود واقفم پس استجابت آرزوهای کوچکم را از من دریغ مدار که « انت القوی و انا الضعیف ، انت الخالق و انا المخلوق و هل یرحم الضعیف الاالقوی و هل یرحم المخلوق الا الخالق»(۱)

پی نوشت

مناجات حضرت امیرالمومنین

توطئه جدید صهیونیست‌ها برای نابودی مسجد‌الاقصی

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۹

خبرگزاری فارس: یک محقق فلسطینی و متخصص در امور مسجد الاقصی از صدمات رو به افزایش وارده بر بخشهای مهم بنای مسجدالاقصی خبر داد.

به گزارش فارس به نقل از خبرگزاری اسلامی مصر، سمیر سعد گفت: نیروهای رژیم صهیونیستی شش میلیون تکه سنگ تراشیده آماده کرده‌اند تا با نابود کردن مسجد، مجسمه‌ای را در آن مکان بنا کنند.

وی در مراسم سخنرانی خود در سمینار جهانی جوانان اسلامی در جده اضافه کرد: مسجد الاقصی از سال ۱۹۶۷ میلادی،۳۲۰ بار مورد هجوم حملات رژیم صهیونیستی قرار گرفته است به گونه ای که از سال گذشته،۶۳بار به صورت ایجاد تونل ها و حفاری‌ها در قسمت جنوبی و اطراف آن مورد تجاوز واقع شده است به گونه ای که هر لحظه احتمال وارد شدن خسارت های جبران ناپذیر و نابود کننده هست و تا الان خداوند متعال آن را حفظ کرده است.

وی اضافه کرد: رژیم صهیونیستی ۱۹ دوربین در داخل مسجد نصب کرده اند وهر آن کس که بیش از چهار مرتبه در هفته برای نماز صبح به مسجد بیاید،به عنوان جریمه تا دو ماه اجازه ورود به مسجد را ندارد.

صهیونیست ها به بهانه آنکه مجسمه خیالی آنها در زیر مسجد الاقصی نهفته است با سنگ شکن های خود، تاریخ خیالی خود را جستجو می کنند.  صهیونیست‌ها از این مجسمه خیالی خود در تمام مراسم ازدواج، وفات ومسافرت های خود نام می برند و این مجسمه پادشاه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آنهاست.

این محقق در پایان سخنان خود با مخاطب قرار دادن مسلمانان جهان گفت: هر چیزی در مسجد الاقصی در حال تغییر است، ای مسلمانان بشتابید که خداوند روز قیامت در حق این اولین قبله مسلمانان و سومین حرم مقدس جهان اسلام و مهد حضرت عیسی و پیامبران از شما باز خواست می کند.

توصیه حضرت به دوری از هوای نفس

هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۱۹

یکی از علاقمندان امام زمان(عج) و دوست داران اهلبیت عصمت و طهارت     علیهم السلام آقای غلام عباس حیدری دستجردی، ساکن قم می باشد که طبق درخواست نویسنده(حجه الإسلام قاضی زاهدی) داستان تشرفش را به محضر امام عصر(ع) چنین نوشته است:

تابستان یکی از سالهای ۴۷یا۴۸ شمسی بود؛ به دهی که زادگاهم می باشد(دستجرد) رفته بودم و پیوسته می خواستم که جمال امام زمان(عج) را زیارت کنم و برای زیارت آقا، برنامه ای شامل دعا ونماز اجرا نموده و در آن حال در عشقش گریه می کردم. شبی از شبها که کسالتی هم عارضم شده بود وبنا بود ساعت۱۲ شب طبق دستور پزشک دارو بخورم، ساعت۹/۵ خوابیدم ونیت کردم که ساعت ۱۲بیدار شوم و بیدار هم شدم. چراغ فانوسی که فتیله اش را پایین کشیده بودم تا در موقع حاجت از آن استفاده شود خاموش بود. به محض اینکه رفتم تا آن را روشن کرده و دوا را بخورم دیدم سید جلیل القدر و با وقاری که وجودش خانه را روشن کرد، وارد اطاق شدند. به مجرد دیدن آن جمال دل آرا، مشغول فرستادن صلوات شدم؛ سید آمدند تا نزدیک من و من بلند تر صلوات می فرستادم. چهره آقا به قدری نورانی بود که من طاقت مشاهده و ایستادن روی پاهای خود را نداشتم. زبانم یارای تکلم نداشت در این حال آقا رو به من کرد و فرمود:« هنوز اسیر نفست می باشی؟» من مانند کسی که برق اورا گرفته باشد مثل یخ آب شده، خجالت کشیدم. آقا رفت ومن مشغول گریه شدم.

:شیفتگان حضرت مهدی علیه السلام،ج۱،ص۱