شیعه ها خبر دارید از مولای خویش؟
شیعه ها خبر دارید از مولای خویش؟
هیچ می دانید که این امام ماست که در انتظار ما نشسته ؛ درانتظار است تا که ما ظهورش را قلباً طلب کنیم
اگر ما مدعین منتظر، در انتظارمان راست بودیم، تاکنون موعودمان آمده بود. کافی است ذره ای در خود بنگریم، خواهیم دید ظهورش را با دل و جان نمی خواهیم. با این ادعای دروغین ،خون می کنیم دل مولای خویش را.
تا حالا شده است که به این فکر کنیم که گناهانمان چه تأثیری به روی آقایمان دارد؟
می توان در جواب این گونه دید: حضرت مهدی (عج) را پدر خود بدانیم . پدر دلش می سوزد و آب می شود وقتی نا خلف بودن فرزندش را ببیند. سعی و تلاشش در ایناست که به فرزندش بفهماند راه درست را.
کاش دلسوزی های پدرمان را درک می کردیم؛ کاش دست مهربانش را به روی سرمان می دیدیم؛کاش اینقدر نمک نشناس نبودیم.
مولایمان در کنار ماست ؛ او را دور نبینیم؛ ایشان با ما زندگی می کند ، این ما هستیم که چشمانمان کور است و گوشهایمان کر… . همیشه سلام هایش را بی جواب گذاشتیم و بی اعتنا از کنارش گذشتیم .
اکنون که فهمیدیم دلیل غیبت چیست، اینقدر شکوه از طول انتظار و هجران نکنیم
اگر دیدارش را خواهانیم ……………..دست از گناه برداریم. (خ.جلیلوند)
*****
دل تنگی
صد بیت و واژه هیچ، که هزاران غزل غم است
بی تو تمام عمر پر از بغض و ماتم است
از دیده ام که نه، ز بلندای شهر عشق
از آسمان به دامن دل خون چکد کم است
می خواهم از نگاه تو صد غنچه باغ را
لطفی نما که وصف تو برتر ز حاتم است
در لحظه های عشق که قلم می دود ز شوق
امید و انتظار و بسی سوز مبهم است
مولای من بیا که دلم تنگ گشته است
ای چشم دل ببار که غزل با تو همدم است (ز.ع)
***
