نشانه های آخر الزمان
نشانه های آخر الزمان
این محدوده زمانی نشانه هایی دارد که در اصطلاح « علایم آخِرُ الزّمان» خوانده میشود. علاوه بر این اصطلاح رایج، در فرهنگ مسلمانان، اصطلاح مشابه دیگری به نام « اشراطُ الساعَۀ » وجود دارد. این اصطلاح که بیشتر نزد اهل سنّت رایج است، به نشانه های وقوع قیامت اختصاص دارد.
(ر.ک: متقی هندی، کنزالعمال، ج ۲۵۳۳۵ و ۹؛ ابن جریر طبری، جامع البیان، ج ۲۶ ، ص ۶۹ ؛ جصاص احکام القرآن، ج ۲، ص ۲۴۴ ؛ ابن جوزی، زاد المسیر، ج ۸، ص ۲۹۱)
ولی روایات ذکر شده ذیل این عنوان، نشان میدهد که بسیاری از نشانه های آن، همچون نشانه های آخِرُ الزّمان است و میتوان بسیاری از نشانه های آخِرُ الزّمان را نیز نشانه های قیامت دانست. بخشی از مشخصه های آخِرُ الزّمان عبارت است از:
گریز از دین
پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) درباره ویژگیهای انسانهای این دوران میفرماید:
یَأتِی عَلَی النَّاسِ زَمانٌ … دینُهُم دَراهِمُهُمْ وَ هَمُّهُمْ بُطُونُهُمْ وَ قِبلَتُهُمْ نِساؤُهُمْ یَرکَعُونَ لِلرَّغِیفِ وَ یَسْجُدُونَ لِلدِّرْهَمِ حیارَی سُکاری لا مُسلِمینَ وَ لا نَصاری.
(محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۱ ، ص ۳۷۹ ، ح ۱۳۳۰۵ ؛ ر.ک صحیح مسلم، ج ۱، ص ۱۳۱(.
زمانی بر مردم خواهد آمد که درهم های آنان دینشان خواهد بود و همت ایشان شکمشان و قبله آنها زنانشان. برای طلا و نقره، رکوع و سجود به جای می آورند. آنان همواره در حیرت و مستی خواهند بود. نه بر مذهب مسلمانیاند و نه بر مسلک نصرانی.
دنیا پرستی
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:
سَیَأتِی عَلَی اُمَّتی زَمَانٌ تَخْبُثُ فِیهِ سَرائرُهُمْ وَ تَحْسُنُ فِیهِ عَلانِیَتُهُمْ طَمَعاً فِی الدُّنیا وَ لا یُریدُونَ بِهِ مَا عِنْدَالِله رَبِّهِمْ یَکُونُ دِینُهُمْ رِیَاءً لا یُخالِطُهُم خَوفٌ یَعُمُّهُمُ اللّهُ مِنْهُ بِعِقابٍ فَیَدعُونَهُ دُعَاءَ الغَرِیقِ فَلا یَستَجِیبُ لَهُمْ.
(شیخ کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۳۰۶ ، ح ۴۷۶ ؛ ر.ک: شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ص ۲۵۳ )
زمانی بر امت من میآید که در آن زمان، درونهای مردم پلید میشود؛ ولی ظواهرشان به طمع مال دنیا آراسته میگردد، به آنچه در پیشگاه خداوند هست، دل نمی بندند. کارشان ریا و تظاهر است. خوف از خدا به دلشان راه نیابد و خداوند آنان را به عذابی فراگیر دچار سازد. آنها چون غریق، خداوند را میخوانند؛ ولی او دعایشان را مستجاب نمیکند.
آزمایش های بزرگ
یکی دیگر از ویژگیهای این دوران امتحاناتی است که انسانها در آن پشت سر میگذارند. با این آزمونها، مردم به دو گروه تقسیم میشوند: موفق ها و ناموفق ها.
در این باره پیامبر گرامی (ص) به حضرت علی (علیه السلام) میفرماید:
یا عَلیُّ! اَعجَبُ النَّاسِ اِیماناً وَ اَعْظَمُهُمْ یَقیناً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُم الحُجَّۀُ فَآمَنُوا بِسَوادٍ عَلَی بَیَاضٍ.
(شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳۶۶ ؛ کمالالدین، ج ۱، ص ۲۸۸ ، باب ۲۵ ، ح ۸(.
ای علی! بدان شگفت آورترین مردم در ایمان و بزرگترین آنان در یقین مردمی هستند که در آخِرُ الزّمان – با آنکه پیامبر خود را ندیدند و از امام خود محجوبند – به نوشته که خطی سیاه بر صفحهای سپید است، ایمان می آورند.
