شناخت
شناخت
هفته نامه آل یاسین ـ شماره چهارم
امام زمان (ع) و ویژگی های او را دوباره باید شناخت. امامت و نقش آن را دیگر باره با دیدی عمیق تر و در گستره ای وسیعتر باید بررسی کرد. راستی چرا عدم شناخت امام زمان (ع) همپای شرک و جاهلیت و تکذیب او همردیف کفر و بی ایمانی شمرده شده است؟
« کسی که بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است. (پیامبر اکرم (ص)) » (۱)
« کسی که مهدی (ع) را تکذیب کند کافر است.
(پیامبر اعظم (ص))» (۲)
چرا در دعای شریفه می خوانیم: « خدایا حجت خود را به من بشناسان، که اگر حجت خود را به من نشناسانی، از دینم گمراه خواهم شد.» (۳)
آیا غیر از این است که جز با شناخت امام، راه هدایت را نمی توان شناخت و جز با معرفت او، به معرفت دینی نمی توان دست یافت؟
به یقین شناخت امام عصر (ع) که کلید همۀ معارف وحی است، با یادگیری نامها و القاب و تاریخ ولادت و غیبت او حاصل نمی شود.
باید در حکمت نام ها و نشان های او اندیشه کرد.
باید در شگفتی های ولادت و حیات او تأمل نمود.
باید غیبت پر رمز و راز او را به بررسی نشست و عوامل و لوازم آن را با نگاهی مسئولانه جستجو کرد.
باید در کلمات و فرمایشات امام (ع) دقت کرد.
باید در نامه ها و فرامین او تدبر نمود.
باید آنچه را سبب خوشنودی و ناخوشنودی او است باز شناخت.
باید اهداف و آرمان های او را فهمید.
این اندیشه و تأمل و بررسی و دقت و تدبر و فهم و شناخت، مقدمه ای تعهد آفرین برای اطاعتی تعبد آمیز از امام زمان (ع) است؛ و چنین اطاعتی عین اطاعت از خدا و پیامبر (ص) است که غایت ایمان و اسلام به شمار می آید.
پی نوشت:
(۱) میزان الحکمه ، ج ۱، ص ۱۷۱ (۲) الفتاوی الحدیثیه، ابن حجر هیثمی، ص ۳۷ ، (۳) اصول کافی، ج ۱، ص ۳۳۷، ح ۵
