فلسفه امامت
فلسفه امامت
هفته نامه آل یاسین ـ شماره چهارم
« اوما رایتم کیف جعل الله لکم معاقل تادون الیها، و اعلاما تهتدون بها من لدن آدم (ع) » (۱)
آیا ندیدید که چگونه خداوند برای شما، ملجأهایی قرار داد که به آن پناه برید، و علم هایی قرار داد تا با آن ستاره هدایت شوید، از زمان حضرت آدم تا کنون
شرح:
این عبارت قسمتی از توقیعی است که از ناحیه حضرت، به خاطر اختلاف میان ابن ابی غانم قزوینی و جماعتی از شیعیان صادر شده است. ابن ابی غانم معتقد بود که برای امام حسن عسکری (ع) جانشینی نیست و امامت به ایشان ختم شده است.
گروهی از شیعیان به حضرت مهدی (ع) نامه می نویسند و داستان را باز می گویند. از ناحیه حضرت نامه ای صادر می شود که حدیث فوق بخشی از آن است. امام زمان (ع) بعد از سفارش های زیاد در دوری از تردید و شک در امر امامت و وصایت و جانشینی می فرمایند: « مسئلۀ وصایت در طول تاریخ بشریت ثابت است و تا انسان وجود دارد، زمین خالی از حجت نیست.»
حضرت می فرمایند: « تاریخ را بنگرید! آیا زمانی را خالی از حجت دیده اید که اینک اختلاف کرده اید؟» حضرت در این قسمت از حدیث برای امامت، دو فایده بر شمرده است: یکی ملجأ و پناه مردم در گرفتاری ها، و دیگری هدایت کردن مردم به دین الهی، زیرا امام معصوم نه تنها هدایتگر مردم به شریعت و دین الهی است، بلکه در مسائل مادی و دنیوی نیز حلال مشکلات مختلف آنان خواهد بود.
پی نوشت:
۱ـ الغیبه، شیخ طوسی، ص ۲۸۶، ح ۲۴۵ ، احتجاج، ج ۲، ص ۲۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۹، ح ۹ .
