چشم انتظار
چشم انتظار
مصلحت دید من آن است که یاران همه کار
بگذارند و سر طرۀ یاری گیرند
آنان که به قلۀ مرتفع انتظار صعود کرده اند، بیش از دو راه پیش رو نداشته اند،یا مسیر روشن و هموار عقل، اندیشه و تفکر را درنوردیده اند، یا پای دل به مسیر سنگلاخ امامان بر عشق و عاطفه سپرده اند و خود را به مقصد رسانده اند. عقل از کدام مسیر به انتظار می رسد ؟
عقل می گوید: عالم بدون منتقم، یعنی تصور ساختن جهان مبتنی بر ستم. عقل می گوید :جهان بدون موعود یعنی داستان بدون پایان، زیستن بدون انتظار، یعنی راه رفتن بدون چشم، زندگی بدون امید یعنی مرگ تدریجی. هستی بدون امام یعنی کشتی بدون ناخدا.
حکم عقل این است که: تنها با ظهور موعود،عاقبت جهان ختم به خیر شود و ترسیم هر سرنوشتی جز این ،عبث شمردن خلقت است، بن بست دانستن مسیر کمالِ بشریت است وباطل تلقی کردن فلسفۀ آفرینش است .
عقل می گوید: انتظار ،انگیزۀ زیستن است ،بهانۀ زندگیست، توشۀ تحرک است و توان تلاش .
انتظار ،شیرازۀ اوراق پراکندۀ زندگی است .
انتظار ،پیوند انسان با ابدیت است .
انتظار،یک اشتغال نیست برای جسم ،یک دغدغۀ حیاتی است برای روح .
انتظار پیش وبیش از آن که رفتن راه باشد ،یافتن راه است، پیدا کردن مسیر است، تشخیص دادن جهت است .
چشم انتظاری سکون نیست. حرکت هم نیست .جهت دادن به حرکت است، هموار کردن راه با نگاه است.
انتظار تنظیم تحرک، مبتنی بر نظر و بصیرت است.
مقصود عقل از گذاشتن همه کار و گرفتن طرۀ یار ،تعطیل کردن امور نیست ،تنظیم سمت و سوی امور است .تنظیم قبلۀ کردار با طرۀ یار است .
و»أفضل الأعمال انتظار الفرج «یعنی: همین .
انتظار برترین کار است بی آنکه خود در عمل کمترین کار باشد
انتظار جهت دهندۀ هر کار است ،معنی بخش رفتار است .روح حاکم بر اعمال است .کسی که منتظر است ، هر کار و همه کارش را با افق انتظار می سنجد .این نسخه ای است که عقل به اجرایش فرمان می دهد .باش تا سخن عشق را هم در این باب بشنوی .
سید مهدی شجاعی
