اطاعت پذیری
اطاعت پذیری
امامت یک امام جز با اطاعت امت از او، و پیشوایی یک رهبر جز در سایه فرمان پذیری پیروانش، تحقق نمی پذیرد. خدا هیچ پیامبری را نفرستاد مگر برای آنکه اطاعت شود. (۱)
و هیچ امامی را مقرر نداشت مگر آنکه مردم را به اطاعت و فرمانبرداری از او فرا خواند. (۲)
امام زمان (ع) اگر چه در پس پرده غیبت است، اما اراده و فرمانش در میان همۀ خلایق جاری و نافذ است.
دستوراتش را باید شناخت، فرمانهایش را باید اطاعت کرد، حاکمیت او را باید گردن نهاد، و همین ها است که زمینۀ ظهور را فراهم می آورد.
او خود فرمود:
« اگر شیعیان ما ـ که خداوند آنان را به اطاعت خویش موفق گرداند ـ در وفای به عهد الهی هم دل و هم پیمان می شدند، سعادت دیدار ما از آنان به تأخیر نمی افتاد.» (۳)
به راستی آیا عهد الهی چیزی جز پرستش و بندگی خداست؟ (۴) و آیا این پرستش جز با اطاعت محض ولی خدا تحقق پذیر است؟
« خوشا به حال شیعیان مهدی قائم (عج)، آنان که در دوران غیبت او چشم انتظار ظهور اویند و در دوران ظهورش سر سپردگان اوامر او.» (۵)
منتظرین حضرت مهدی (ع) همان نیکبختانی هستند که اگر در حضور او باشند، جز اطاعت نمی شناسند و جز به فرمان او کاری انجام نمی دهند. و باز هم امام صادق (ع) می فرماید:
« اطاعت و فرمان پذیری منتظرین از امام زمان (ع) افزون از اطاعت و فرمانبری کنیزی از مالک و مولای او است. » (۶)
پی نوشت:
(۱)ـ نساء ـ ۶۴ * (۲)ـ نساء ـ ۵۹ * (۳)ـ احتجاج، طبرسی، چاپ اسوه، ج۲، ص ۶۰۲ * (۴)ـ « ای فرزندان آدم! آیا با شما عهد نکردم که شیطان را نپرستید که دشمن آشکار شما است / و مرا بپرستید که همین است راه راست» یس ـ ۶۰ و ۶۱ * ۵ـ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۰ * ۶ـ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۸
