تکریم واحترام
تکریم واحترام
تنها بزرگواری که « از جابرخاستن» درهنگام شنیدن یا خواندن نام شریفش لزوم، یا حداقل استحباب فراوان دارد، امام غائب قائم موعود(ع) است
تکریم کریمان وتجلیل از صاحبان جلالت، همیشه ودر همه جا پسندیده است؛ چنانکه برای پیامبر (ص) وفرزندان معصومش (ع) بالاترین تکریم ها وتجلیل ها بایسته به نظر می رسد، لکن برخاستن و در حالت قیام «دست برسر نهادن» تواضع و احترامی است که هنگام شنیدن نام هیچ کسی جز «قائم آل محمد (ص)» به صورت سیره وسنت در نیامده است.
امام رضا (ع) را در خراسان می دیدند که در موقع ذکر نام »قائم «بر می خیزد و دست بر سر می نهد و می فرماید :«خدایا فرجش را تعجیل فرما و قیامش را آسان گردان » (۱)
از امام صادق(ع) پرسیدند: سبب برخاستن به خاطر ذکر لفظ»قائم« ـ از القاب امام حجت (ع) ـ چیست؟
فرمود: زیرا او را غیبتی طولانی است، و از شدت مهربانی خود نسبت به دوستانش، هرکس را که به این لقب از او یاد می کند به دیدۀ عنایت می نگرد، زیرا این لقب
یادآور حکومت او و برانگیزانندۀ حسرت غربت اوست. به خاطر بزرگداشت اوست که باید بندۀ خاضع و فروتن، هنگامی که مولای گرامی او با دیدگان شریفش به او نگاه می کند ،برخیزد و احترام کند و تعجیل فرج او را از خدای تعالی بخواهد. (۲)
بی تردید این « برخاستن » که به فرمایش امام صادق (ع) یادآور قیام و حکومت حضرت مهدی (ع) است، تنها به انگیزۀ احترام صورت نمی گیرد. بلکه دلالتی برآمادگی شیعۀ منتظر، برای قیام و همراهی با مولای خویش نیز دارد.
پیام این» قیام «؛ هم احترام به »قائم« است، هم همسویی با آرمانهای بزرگ«قیام جهانی او » . پیام این »قیام« ؛ هم واکنش در مقابل نگاه مهر آمیز »مولای غایب« است و هم بیعتی برای همراهی بااودر »روز ظهور «.
پیام این قیام؛ هم اکرام «قیام قائم» است، وهم اعلام آمادگی برای »قیام « . و شاید چون چنین است ذاکر این نام، شایستگی نگاه لطف و نظر عنایت مولایش را پیدا می کند. «ینظر إلی کل مَن یذکره بهذا اللقب المشعر بدولته » (۳)
پی نوشت:
۱، ۲ و ۳ـ منتخب الأثر ،آیه ا…صافی،ص۵۰۶
