فقط یک نگاه
فقط یک نگاه
ثانیه ها، دقیقه ها، ساعت ها، روزها، ماهها، فصلها، سالها، دنیا، زمین ، آسمان، همه و همه درفرارند از این لحظه های انتظار، از این دقیقه های بی تو بودن، ازاین ساعت های بی هدف، از این روزهای تکراری، ازاین فصلهای سرد، ازاین سالهای فراق.
آقاجان! من هم مثل همۀ سردرگم های اسیر، اسیر دنیایم و سرگردان روزهایش. من هم مثل همۀ کسانی که به امید فردا با امروزشان می سازند درگیر امروزم. مثل همۀ کسانی که سردرگم امروزند در روزهایم وامانده ام. مثل همۀ آنهایی که ره گم کرده اند، راه رابه خطا پوئیده ام، مثل همۀ آنهایی که تورا گم کرده اند، اسیر دنیا شده ام.
نمی دانم از چه زاویه ای به خلق می نگری. به خلقی که در پی سرگرمی امروز و فردایند. به خلقی که تو رافراموش کرده اند. به خلقی که بی توجه به تو پی سرگرمی های فانی می روند. به آدمهایی که خیلی هایشان بی حیا شده اند .اصلاً به این فکر نمی کنند که خدا، پیامبر (ص)، ائمۀ معصوم (ع) و از جمله تو حاضر و ناظر بر اعمالشان هستید.
نمی دانم تا کی و تا کجا به این سردرگمی ها ادامه خواهیم داد؟ تا کجا با این زندگی کلیشه ای می سازیم ؟ چرا به این فکر نمی کنیم که نیازهای روحیمان باهیچ یک از سرگرمی های رایج و امروزی اقناع نمی شود؟ چراهمیشه و از همه چیز ناراضی هستیم؟ چرا مثل همه ره گم کرده ها به دنبال راه نمی گردیم؟
آری! ما از دین دور شده ایم، از پاکیها دور شده ایم، از مؤ منان راستین دور شده ایم، از امام زمانمان دور شده ایم وسرگردان در روزهای زندگی به دنبال پرکردن جاهای خالی، با سرگرمی های کلیشه ای یا به قول خودمان مدرن هستیم. غافل از اینکه یک نگاه امام زمان (ع) تمام خلاء ها راپر می کند، غافل از اینکه یک نگاه او بر همۀ زخمها مرهم است، غافل از اینکه فقط یک نگاه او برای تمام عمر کافی است. تنها کافی است به دلمان رجوع کنیم. آنگاه لابه لای همۀ سردرگمی هایمان حتما ً نور وجودش را حس خواهیم کرد . مولا یارتان
