دیروز بی خبری
دیروز بی خبری
یادمان باشد گر چه او در ظاهر نیست اما نامش هست، یادش هست، الطافش هست و عشقش هست ولی فردا شاید دیگر فرصتی برای عاشقی نباشد.
یادمان باشد اگر دل را خانۀ اغیار ساختیم فردا که او بیاید از خانۀ دلمان و جایگاهش در این دلدادگی می پرسد.
یادمان باشد اگر فردای ظهور شد از دیروز بی خبریمان، از عمر تلف کردۀ مان، از لحظه های غفلتمان، از نیکی های نکردۀ مان می پرسد.
یادمان باشد گر چه ره دشوار است اما هر چه ره دشوارتر، پاداش عمل بیشتر، هر چه پاداش عمل بیشتر، رایحۀ دل انگیز بهشت را استشمام کردن بیشتر و هرکه بهشتی تر لحظه های همنشینی با امامش بیشتر.
یادمان باشد اگرفردا شود باید روبه رویش بایستیم و لبخند بزنیم و خدا نکند که زانو بزنیم، اشک بریزیم و ملتمسانه تقاضای گذشت کنیم و او با تمام مهربانیش سری تکان دهد و بگوید «دیروز مهلت داشتی توبه کنی اما امروز مهلت توبه برداشته شد» یادمان باشد تنها جمعه ها را به یاد منجی بودن کافی نیست.
یادمان باشد دیروزها سپری شد و ما امروز ها را داریم برای ساختن فرداهایمان، پس چقدر زیباست هر صبح که بر می خیزیم بعد از عرض سلام به حضرتش از خود بپرسیم :
«آیا من آماده ام ؟»
