بر آوردن حاجات مردم
بر آوردن حاجات مردم
«من کان فی حاجت ا… عز و جل کان ا… فی حاجته» ۱
هر کسی که به دنبال حاجت خداوند عز و جل باشد، خداوند نیز دنبال کننده و بر آورندۀ حاجت او خواهد بود.
شرح
این حدیث را شیخ صدوق از پدرش، از سعد بن عبدا…، ازابی القاسم بن ابی حلیس(حابس)، از امام زمان نقل می کند. حضرت در پیامی به حلیسی به خلوص او، وبه صورت کلی، به این نکتۀ اخلاقی اشاره می فرماید که : هرکس درصدد برآوردن حاجت خداوند باشد، خداوند نیز دنبال کنندۀ حاجات او خواهد بوده وخواسته هایش را برآورده خواهد ساخت.
هر چند مراد ازحاجت خداوند دربخشی دیگر از این روایت، زیارت امام حسین بانیت خالص، مشخص شده است، ولی حضرت، یک اصل کلی رابیان کرده وزیارت امام حسین را مصداقی از آن قرار داده اند، یعنی اگر انسان کاری را انجام دهد که اجرایش مطلوب وخواستۀ خداوند باشد، واز این روبتوان آن را « حاجت وخواستۀ خداوند » خواند، می تواند خداوند نیز کارهای اورا اصلاح کند.
شایستۀ یادآوری است که خداوند، محتاج به هیچ کس نیست، بلکه این مردمند که سرتاپا محتاج به قاضی الحاجات اند.
خداوند متعال می فرماید:
« یا ایها الناس انتم الفقراء الی ا… .وا…هوالغنی الحمید» ۲
ای مردم! شما محتاجان به سوی خداوندید وخداوند، همان غنی ستایش شده است.
تعبیر حاجت خداوند دراین حدیث به این جهت است که حاجت خداوند درحاجت خلق است، وبه تعبیر دیگر، کسی که حاجات مردم را برآورد، گویا حاجت خداوند را برآورده است.
احتمال دیگر در مورد این حدیث این است که مقصود از حاجت خدا، دستورهای خداوند، اعم از اوامر ونواهی باشد که خواست خداوند است، واگر کسی دربرابر آن مطیع باشد خداوند نیز حاجت اورا برمی آورد.
پی نوشت:
۱ـ کمال الدین،ج۲، ص۴۹۳،ح۱۸؛ الخرائج والجرائح، ج ۱، ص۴۴۳، ح۲۴ ؛ بحار الأنوار، ج۵۱،ص۳۳۱،ح۵۶
۲ـ سورۀ فاطر، آیۀ ۱۵
