با دعای فرج، رجعت می کنیم
با دعای فرج، رجعت می کنیم
هفته نامه آل یاسین ـ شماره ۳۱۹
مَثَل ما وقتی تا دم مرگ امیدمان را از دست نمی دهیم و برای فرج دعا می کنیم، مَثل آن کسی است که در طول زندگی، برای فرزندانش جز مال حلال نیندوخته است و پس از آن هم مال حلال برای شان به ارث می گذارد. شباهتش این است که هم نتایج دعای فرج و هم نتایج مال حلال، هر دو پس از مرگ انسان، به انسان بازمی گردد. مال حرام خورها را زیر نظر بگیرید: فکر می کنید فرزندان آنها برایشان «خدا بیامرزی» به جا بگذارند؟ دعای فرج هم مثل مال حلال است، تازه وقتی سرمان را بر بالش تنهایی قبر گذاشتیم می فهمیم که چه سعادتی از دنیا با خودمان همراه ساختیم. سعادتی که می تواند مرده را زنده کند!
این که دعایی بتواند مرده را زنده کند، مثال و اغراق نیست! غیر از دعای فرج، برخی سوره های قرآن نیز این خواص را دارند. مثلاً سوره ی حمد. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: « اگر ۷۰ بار حمد را بر مرده بخوانى و زنده شود عجیب نباشد.» (۱)
دعایی از ادعیه ی فرج هم هست که همین کار را می کند. آن دعا، دعایی است که آن را با نام «عهد» می شناسیم و با این عبارت آغاز می شود: «اَللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ العَظِیمِ وَرَبَّ الکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ…» (۲)
امام صادق (ع) فرمودند: »هر کس چهل بامداد این- دعاى- عهد را بخواند، از یاوران قائم (عجل الله تعالی فرجه) خواهد بود، و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خداوند (هنگام ظهور) او را از قبر بیرون آورد؛ و با هر کلمه این دعا؛ هزار ثواب به او عطا فرماید و هزار گناه از نامه عمل او محو کند.» (۳)
مدل زنده شدن هم دل به خواهی است! یعنی مؤمن، وقتی این دعا را خواند، اگر خواست، زنده می شود و در کنار مولایش زندگی می کند و اگر نخواست در بهشت می ماند و از همان عالم بالا، به برکات اهل زمین، نگاه می کند. امام جعفر صادق (ع) فرمودند: »چون قائم ظهور کند بالاى سر مؤمن روند در قبر او، و به او گویند اى فلانى به راستى صاحب الامر تو ظهور کرده، اگر خواهى خود را به او برسانى برسان و اگر می خواهى در سایه ی کرامت پروردگار خود بیارامى بیارام.» (۴)
با این اوصاف، هر که می خواهد جاودان باشد، دعای فرج بخواند!
پی نوشت: ۱ـ مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج۲، ص: ۲۱۲؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور ۳/۵ * ۲ـ بحار الانوار، ج ۶۱، ص ۸۶؛ به نقل از اصفهانی، محمدتقی، مکیال المکارم، نشر مسجد مقدس جمکران، ج ۱، ص ۴۲۱ * ۳ـ مهدى موعود ( ترجمه جلد ۵۱ بحار الأنوار)، ترجمه دوانی، علی، نشر اسلامیه، ص: ۱۲۱۵؛ با استفاده از همان نرم افزار. * ۴ـ أصول الکافی / ترجمه کمرهاى ؛ ج۲ ؛ ص۸۳۲؛ با استفاده از همان نرم افزار و اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، همان، ص ۴۲۰
